Pikturimi në Rusi gjatë viteve të para të regjimit komunist kishte synime të qarta propagandistike. Dhe në këtë kishte një stil që përshtatej më mirë se çdo tjetër. Po flasim për format realiste që mund të shohim, për shembull, në pikturat e artistëve si Brodsky. Edhe pse ky realizëm ndonjëherë lejonte ekzagjerime të vërteta për lavdinë më të madhe të Revolucionit Rus dhe protagonistëve të tij, siç mund ta shohim në një vepër si Bolsheviku i Kustodiev.
Komunistët të marrë në pyetje nga Alexander Deineka
Megjithatë, megjithëse toni i propagandës në artin rus të viteve 20 dhe 30 të shekullit të kaluar është disi i përgjithësuar dhe realizmi stili mbizotërues, është e vërtetë që ka artistë që kishin një personalitet të kundërt që i bën veprat e tyre interesante për shkak të veçorive personale që ato sjellin.
Një shembull mund të jetë Alexander Deineka (1899 – 1969). E tij është kjo kanavacë e madhe (130 x 200 cm) që tregojmë këtu dhe origjinali i së cilës mund të shihet në Muzeu Rus i Shën Petersburgut. Një pikturë e bërë në vitin 1933 që mban titullin Komunistët e marrë në pyetje dhe nëntitullin "Në shtetin Mayo të të bardhëve", në aluzion të qartë të terminologjisë së Revolucionit Rus, ku komunistët ishin të kuqtë dhe carët të bardhët.
Deineka kur ishte shumë i vogël mori pjesë në atë revolucion në anën komuniste dhe gjithashtu luajtigazetare. Kështu vite më vonë ai pikturoi foto si këto në të cilat supozohet se kapi kujtimet e tij. Dhe këtë e bëri me tonin e lavdërimit për regjimin, por me një shprehje të madhe.
Ne shohim në skenë se si një komunist në këmbë merret në pyetje ndërsa kërcënohet nga disa armë të drejtuara drejt tij. Në vend të kësaj, ai, i cili tashmë e di fundin e tij të trishtuar, mbetet krenar dhe i vendosur. Në kundërshtim absolut me personazhet që janë në tavolinë, në një qëndrim më shumë si një pas darke se sa për të bërë një marrje në pyetje. Aty shfaqen disa gjeneralë dhe ushtarë, si dhe një prift nga Kisha Ortodokse Ruse. Dhe mbi pëlhurën e bardhë të tavolinës shohim shishe alkooli dhe cigaresh, ashtu si në anën e majtë të kanavacës është një grua, një prostitutë që ende përforcon idenë e korrupsionit në sistem.
Fjalimi dhe mesazhi është mjaft i qartë. Por gjëja më e vlefshme e veprës është kompozimi i veçantë i përdorur nga artisti, me dy grupe. Ai i të korruptuarve rreth tavolinës së madhe të bardhë dhe në plan të parë. Dhe ai i personazheve që qëndrojnë në sfond, pothuajse të gjithë kundër dritës dhe me pothuajse asnjë detaj, përveç personazhit të pyetur, i cili, edhe në atë dritë të zbehtë, mund të dallojmë gjestin e tij të dinjitetit dhe guximit.
